Słownik etymologiczny języka polskiego/kartofel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kartofel, kartofla, ‘ziemniak’, z niem. Kartoffel, z włos. nazwy ‘trufli’, tartufo, tartufolo, przeniesionej na jarzynę amerykańską; Słowianie i Niemcy skracają: rus. kartoszka, niem. Tüffel (nasze narzeczowe tufle); za Niemcami odmieniliśmy t- nagłosowe w k-; tartofle jeszcze u Mitzlera, Warszawa 1758. Włoska nazwa niejasna, gdyż ‘trufla’ u innych Romanów tylko truffe, trufa.
