Słownik etymologiczny języka polskiego/kiedy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kiedy, skrócone z kiegdy, pytajne i względne, kiedyż-tedyż, kiedyindziej, kiedykolwiek, kiedyby — skracane narzeczowo w kiej, kiejindziej, kiejkolwiek, kie(j)by; kiedyś, i we złożeniu z przeczeniem: niekiedy. Od zaimka pytajnego k- podwójne urobienie z przyrostkami -gy i -da, cerkiew. i ruskie kogda — togda (o półgłoskowe, nasze twarde e; albo i pierwotne); to samo co gdy, co również z kiegdy wyszło (pod innym przyciskiem); kiedajszy, jak onegdajszy; czes. kehdy, bułg. bez d: koga, kogi.
