Słownik etymologiczny języka polskiego/kitajka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kitajka, ‘tafta, materja jedwabna’, »kitaj z bawełny glancowanej«; z rus. kitajka, ‘nankin’, od tureckiej nazwy Chin (Kitaj, wedle zdobywców Chin, Tunguzów, Ketajami zwanych, Kataj u Marka Polo), skąd materje te pochodzą.
