Słownik etymologiczny języka polskiego/klask
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
klask, oklask, klasnąć, klaskać (klaszczę, dawniej kleszczę; kleszczycie w psałt., t. j. ‘klaszczcie’); to samo co plask, plasnąć, »pleszczycie rękoma«; dźwiękonaśladowcze; por. niem. klatschen; u innych Słowian nieraz wyłącznie z samogłoską e, rus. kleskat’; z nosówką p. kląskać.
