Słownik etymologiczny języka polskiego/klon
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
klon, klonowy, klonina i klenina; prasłowiańskie; serb. klen i kljen (wtórne j, jak zawsze, bez wszelkiego znaczenia), ale i kun z *kln(?), rus. klon; w lit. z innym przyrostkiem: klewas; w niem. z naszym przyrostkiem (-n) i z różnemi samogłoskami, nord. hlyn, niem. lehne (lön) i līn i līnbaum (stąd nasza i czeska limba, chociaż to inne drzewo), a ma się powtarzać i w dawnych narzeczach greckich: klinotrochos i inne.
