Słownik etymologiczny języka polskiego/klupić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
klupić, ‘chylić’, »aż go starość w ziemię klupi«, ‘układa’, »do ziemi się klupi«, Potocki; lit. klupti, klupoti, klauptis, ‘klęknąć’, goc. hlaupan, niem. laufen, ‘biegać’.
