Słownik etymologiczny języka polskiego/kołysać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kołysać, kołyska, kołysanka, jest i kołychać, znane i na Rusi (rus. kołychat’ sia, ‘chwiać się’), i u Czechów (kolísati, całkiem jak nasze); to samo co kolebać, kołyska tyle co kolebka, z tą jednak zasadniczą różnicą, że kolebką od 14. w. (rachunki Jagiełłowe) ‘wóz’, ‘powóz’, ‘lektykę’ nazywano, gdy kołyska wyłącznie niemowlęciom służy. Oba pnie wywodzą się wkońcu od koła.
