Słownik etymologiczny języka polskiego/kościół
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kościół, kościelny; Kościelski, Kościelecki. Nazwa wyrugowała od 15. wieku dawniejszą cerkiew zupełnie; doszła nas od Czechów (kostel) w 11. i 12. wieku, jak przegłos dowodzi. Czeska nazwa z łac. castellum, ‘gródek’, zdrobniałe od castrum, ‘gród’, ‘obóz’, od castrare, ‘odcinać’, ‘określać (miejsce)’, gdyż pierwsze kościoły w warownych grodach stawiano, albo je nawet »inkastelowano«, t. j. obronnie zakładano. Niegdyś chowano zmarłych w kościele, lub na cmentarzu przy kościele, i stąd dawne twierdzenie, »że od kości ich wzięły kościoły przezwisko« (Potocki). Od castellum pochodzi i castellanus, nasz kasztelan; domowa jego nazwa była pan.
