Słownik etymologiczny języka polskiego/koga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
koga, ogólna nazwa ‘okrętu’ (‘korabiu’) w całym 15. wieku, nawet po legendach (o św. Aleksym) i w wierszu religijnym, zachowana i u Biernata Lubelczyka; z łaciń. coga, cogga, niem. kogge, romańskiego pochodzenia, włos. cocca; koga więc, jak nawa (a nawet naukler, ‘sterownik’), z łac.; nawę mają i Węgrzy, jak wiele innych z nami spólnych pożyczek łac., np. kalamar, reverenda, kanikula itd.
