Słownik etymologiczny języka polskiego/kosm
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kosm (por. pas-mo), kosmyk, kosmaty, kosmowy, od kosy włosów; prasłowiańskie (bywa i rodzaju żeńskiego); częściej w liczbie mn. używane; kosmaci(z)na, ‘włochatość na korzonkach’; kosmatka, dla różnych owoców; »witać kosmato«, t. j. ‘przez kożuch’, nigdy gołą ręką (przesąd), a więc ‘z darem jakim’.
