Słownik etymologiczny języka polskiego/krój
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
krój, kroić i złożenia z wy-, roz-, z- itd.; »kroić na co«; częstotliwe krajać, a do niego dorobiono krawać, jak stawać, dawać, do stajać, dajać, napawać do napajać; do tego krawać (a w podwójnem złożeniu wykrawywać) dorobiono krawiec i krawędź (p.); do krajać: krajczy i krajka (p. kraj); pień jest skri-, grec. krinō, ‘rozróżniam’, krisis (nasze kryzys), ‘stanowczy (krok, dział)’, łac. cerno (decrētum, nasz dekret i decernent), lit. skrijos i krijos, ‘kora’, ‘łubek’, łotew. krijat, ‘obdzierać skórę’. Do kraw- należy u nas i skrawek, skrawki, wykrawki.
