Słownik etymologiczny języka polskiego/krepel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
krepel, u Stanka 1472 r. krapel, »ubogiej włodyki kraple«; ‘ciasto smażone’, ‘placek’, dawniej pośledniejsze (»mniejszy stanowie pieką kreple, więtszy torty«, u Reja); kreple, ‘pączki’, u Knapiusza i Haura; z niem. Krapfen, Kräpfel, prasłowa.
