Słownik etymologiczny języka polskiego/krobia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
krobia, króbka, ‘kosz’, ogólne w 16. wieku, później wyszło z używania. Cerk. krabiji, krabica, i rus. korobka dowodzą pierwotnego korb-, południowe i czes. formy z sz (serb. szkrabija, czes. szkraboszka, ‘maska’) dowodzą s- nagłosowego; p. skarb. Niem. Korb, z łac. corbis, nie jest ani źródłem, ani pośrednikiem pożyczki łacińskiej, której przeczymy, mimo że obie nazwy o ‘plecionce’ mówią; związek obu może pierwotny.
