Słownik etymologiczny języka polskiego/kuśnierz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kuśnierz, kusznierz, ludowe kuśmierz (jak żołmirz obok żołnierz), dawne kursnierz (z stałą wyrzutnią podobnego r, jak kaczmarz z karczmarz), z niem. Kürschner, co pochodzi od dawnego kursina, ‘futro’ (łac. crusina, crusna, w średniowieczu), a to pożyczka z słowiańskiego kǔrzno (rus. korzno, serb. krzno, ‘futro’, rus. kor-zeń, kor-znia, ‘płaszcz futrem obszyty’); krzno od serb. krzati, ‘ocierać’ (?).
