Słownik etymologiczny języka polskiego/kunszt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kunszt, kunsztować, ‘figlować’, kunszty, o ‘ogniach sztucznych’; także »psie kunszta«; »bez kunsztu mówić«, ‘poważnie’ lub ‘niepodstępnie’; kunsztarz, ‘żartowniś’, około r. 1500, »z kunsztu mi wyszło« u Reja (‘nie żart’); kunsztowny, kunsztmistrz (i dalsze urobienia); z niem. Kunst od können, ‘umieć’.
