Słownik etymologiczny języka polskiego/kwas
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kwas, »kwas do ciasta« (‘kwaszenia’), i o ‘smaku’, skąd nazwy roślin wszelakich; kwasek, kwasić, kwaśny, kwaśnica, kwaskowaty, kwaszenina, kwaśnieć; kwaso- w złożeniach nowych: kwasoród itd.; odmiana pierwotna do kys-, p. kisnąć, jak kwap do kyp-, kwak do kyk- (i z y, t. j. z długiego ū; wa jakby z aw przestawione, niby *kaws-, obok kūs-, kŭs-). Prasłowo; tak samo u wszystkich Słowian; kwas (o ‘cieście’ i ‘napoju’) przygotowywano do uczt, łuż. kwas ‘gody, wesele’; stąd pożyczyli Niemcy Quas, ‘uczta’, quasen, ‘godować, hulać’. P. kisnąć, kiszka, ‘kwaśne mleko’; łac. caseus, ‘ser’, z *kwātso-, ‘skipiałe’, prakryckie czāsi, ‘serwatka’.
