Słownik etymologiczny języka polskiego/lada
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
lada, z dawniejszego leda, a to ze dwu spójek: le i da, ‘byle’; ladakto, ladaco, ‘byle kto’, ‘ktobądź’, ‘byle co’, ‘cobądź’; ladajako; »nielada sztukę wyprawić«. Ladaco zostaje rzeczownikiem, o ‘nicponiu’, »był wielki ladaco«; u ludu i przymiotnik: »ladaca dziewka«, ‘ladacznica’.
lada, ‘skrzynia’, ‘sieczkarnia’, z niem. Lade od laden, z hladan, t. j. nasze ‘kładę’.