Słownik etymologiczny języka polskiego/lak
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
lak,, ‘rosół słony’, z niem. Lacke, t. j. Lache, ‘mocz, mokradl’, przeniesione na Salzlacke itp.
lak, do pieczętowania, czerwony (dla szlachty pierwotnie); laka, ‘czerwień’; lak, ‘lewkonja’ (niem. Goldlack); lakier, lakierować, lakiernik; z niem. Lack, Siegellack, lackiren, z łac. i włos. laca, a to z nazwy wschodniej ‘gumy-żywicy’, arab. pers. lakk, lāk.