Słownik etymologiczny języka polskiego/lala
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
lala, lalka, laleczka, słowo pieszczotliwo-dziecięce, u nas dziś tylko łątkę (p.) oznacza, u innych Słowian stopnie pokrewieństwa, gdyż to takie samo zdwojenie jak baba, dziad itp.; więc u Załabian lola ‘ojciec’, jak i na Małej Rusi; na Bałkanie lela ‘ciotka’, podobnie na Rusi (bułg. lelak ‘wuj’); i na Rusi i u Słowieńców zabawce dziecięcej również służy; lalka i dla ‘źrenicy’, w której się człowiek-lalka źwierciedli.
