Słownik etymologiczny języka polskiego/lepietać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
lepietać, zamiast lepiotać (wedle lepiecę), ‘paplać’, a od języka kłapiącego przeniesione i na nogę plątającą się w pantoflu; u innych Słowian używane i o ‘motylu’, zwanym od tego i le(p)tir(?); stąd może i cerk. nazwa ‘drogiej, cienkiej(?) materji’, leptug; obok lepetati w tem samem znaczeniu i lebetati. Czy wszystko nie od klepania wyszło?
