Słownik etymologiczny języka polskiego/mańka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
mańka, mańkut, mańczasty, ‘leworęki’; »zażyć kogo z mańki«, ‘podejść’; z włos. manca, ‘lewa ręka’, przymiotnik manco, ‘lewy, wadliwy’, mancare, ‘brakować’, mancamento, ‘brak, błąd’ (i u nas się przyjął: »z mankamentem«); »ofiara mańka«, ‘kusa’; mankat, ‘karśniawy, leworęki’, r. 1535.
