Słownik etymologiczny języka polskiego/makuła
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
makuła, makułka, makuleusz, ‘zmaza, plama’, z łac. macula, co i Niemcy (Mackel) przejęli; używało się i dla przezwisk; stąd i (łac.) makulatura, o ‘druku plamistym’ i o ‘szpargałach’.