Słownik etymologiczny języka polskiego/mamrać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
mamrać, mamrotać, mamlać, o ‘mowie niewyraźnej, mrukliwej’, rozmamrany i rozmamlany o ‘niedbale ubranym, rozpasanym’; dźwiękonaśladowcze, więc w przeróżnych krążące postaciach, i mamruczeć i mimrać, por. czes. mimra i nimra, o ‘powolnym’, mamlas (serb. mamlaz), o ‘mazgaju’.
