Słownik etymologiczny języka polskiego/maruder
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
maruder, z franc. maraudeur (z maraud, ‘łotr’, z hiszp., a to z łac. male ruptus), o ‘ostających w tyle, plądrujących żołnierzach’; od tego maruda, niem. marode, marudzić, o ‘guzdraniu i nudzeniu’; marudny.
