Słownik etymologiczny języka polskiego/msza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
msza, mszyć, mszarze, meszne (opłata), z czeskiego, co zatrzymało wyraz pierwotny słowieński, przyjęty w 7. i 8. wieku od Niemców z łac. missa, którego na Zachodzie słowiańskim ani »liturgja« grecka ani »służba« słowiańska nie zastąpiły. Złożenie żałomsza pozornie z żalem się łączy, w istocie jest to niemiecka Seel(en)messe; inne złożenie p. w kiermasz. Termin łaciński po św. Ambrożym ogólny od 4. wieku.
