Słownik etymologiczny języka polskiego/munsztuk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
munsztuk, ‘żelaza do pysku końskiego’; przenoszone i na ‘hamowanie, chełznanie ludzi’; przez munsztuk sam trąbiono bez hałasu, np. dla nocnej wycieczki, by wroga nie budzić; z niem. Mundstück, dosłownie: »sztuka do ust«.
