Słownik etymologiczny języka polskiego/nęcić
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
nęcić, przynęta, nęcisko; ponętny; wnęcić się; postać oboczna z u: nucić, ponuta, nadzwyczaj rzadka; czes. nutiti (może z niego Wujkowe nuci, ‘przymusza’?) wyłącznie o ‘przymusie’; dla ‘przynęty’ u innych Słowian nada (wnada, prinada; serb. ponuda). Por. nędza.