Słownik etymologiczny języka polskiego/niepeć
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
niepeć, ‘nie żart’, ‘bieda’, w 17. w. ogólne u autorów, a dziś po wszystkich narzeczach; jeśli peć zamieniło pierwotne pec, można je łączyć z cerk. ne-pŭsztewati ‘sądzić’ (od ne-pŭszta; c, szt, z tj lub kt).