Słownik etymologiczny języka polskiego/niweczyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
niweczyć, zniweczyć; we wniwecz przyimek powtórzony; z pierwotnego niwecz, t.j. ‘w nic’ (dawniejsze cz- od cz-to; to cz przy przyimkach ocalało: zacz, nacz, wecz itd.), wedle dawnego sposobu mówienia, co przyimkiem oddzielał przeczenie; powtórzenie przyimka jak znizkąd.
