Słownik etymologiczny języka polskiego/obrzęd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
obrzęd, obrządek, p. rząd. Jeszcze w psałterzu obrządzać, obrządzenie, znaczy ‘dysponować, zarządzać’, więc »obrząd swój«: 'to, co zadysponował, zarządził’; ‘disposui testamentum’ tłumaczą oba psałterze: »ułożył jeśm obrząd«, ale Wróbl: »zrządziłem zakon«; zczasem nabiera to znaczenia wszelkiego ‘ustalonego zwyczaju, obchodu’ (łac. ritus) i ‘ceremonji’ (tak w czeskiem szczególnie, por. rus. obrjad). Pierwszy przypadek dawniej obrząd, nie obrzęd.