Słownik etymologiczny języka polskiego/ociętny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ociętny, ‘zacięty, zawzięty’; dalsze urobienia ocętały, ocękały (»serca zatwardziałe a ocękałe«, »gorączki ocękałe«) rażą tem »twardem« ę; przypominają mimowoli ocokały, ‘zawzięty’; wszystko z 16. i 17. wieku (Mączyńskiego ociokały, ociokać czy ocokać, ‘ogłaskać, obłaskawić’, innego początku ?).
