Słownik etymologiczny języka polskiego/otwierać
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
otwierać, otwarty, otwartość; z wokalizacją o: otwór, otworzyć, otworzysty; p. wrzeć, zawierać; otworznie, ‘jawnie’, r. 1532; ponieważ zresztą przyimek brzmi tylko od- (odewrzeć), więc dzielimy mylnie, i mimowoli powstaje nowe niby o-twor, a t wstawiamy np. i w roztwarty, roztwierać, roztworzyć, zamiast rozwarty, rozwierać, rozworzyć, mieszając je z roztworem (‘rozczynem'), roz-tworzyć itd., a podobnie i zatwierać, zatworzyć, zamiast zawierać. W biblji pisano mylnie odtworzyć zamiast otworzyć, odtwarza zamiast otwarza, a jest i odworzyć (tamże).