Słownik etymologiczny języka polskiego/ozd
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ozd, ozdownia albo oźnica (Rej), ‘suszarnia słodu’; w słowniczku około r. 1500: »ozdownia albo słodownia albo mielcuch«; oździć, ‘suszyć’, ożdżony; u Słowieńców ozditi, ozdica; Czesi z ozd, wozd, nowe hwozd, hwozdnice, hwozditi pomieszali z »gwoździem«; od nas na Litwie ażnycza. Pożyczka to dawna z niem., ang. ost, holandzkie oust, grec. adzō (z *asdō), ‘suszę’, adzē, ‘posucha’, łac. areo, ‘schnę’.
