Słownik etymologiczny języka polskiego/płowy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płowy, o kolorze; płowieć: »żyto płowieje«, »mróz drzewa płowi«, »włos płowie(je)«; spłowiały; z *poł-wy, cerk. pław, rus. połowyj; stąd nazwa Połowców (czyli Kumanów), od ich śniadości, u Niemców dlatego die Falben zwani (nasza własna ich nazwa średniowieczna: Kunowie, z węg. Kūn, por. nazwy miejscowe Kunowo); o pniu tym dla oznaczania maści i siwej i śniadej p. pleśń (pod plesz); lit. pałwas, ‘płowy’, łac. pallidus z *palvodos, ‘blady’, niem. fahl z *falwos.
