Słownik etymologiczny języka polskiego/papa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
papa, przejęliśmy, jak i Niemcy, w drugiej połowie 18. wieku z francuszczyzny (równocześnie z mamą; my chociaż przycisk narodowy narzuciliśmy francuzowi); wszelakie zdrobniałe; czasownik papać, ‘wołać: papa’.
papa, ‘tektura’, z niem. Pappe (Pappendeckel, Dachpappe).