Słownik etymologiczny języka polskiego/pedały
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
pedały, ‘podnóżki’, z włos. pedale od łac. pedes, ‘nogi’; »uderzyć w pedę«, ‘uciekać’, u Mączyńskiego 1564; ale w Historji Trojańskiej z 1563 r. zamiast »w pedy« czytaj »w pędy«. Natomiast pedel z niem. Pedell, z łac. bedellus, franc. bedeau, niem. Büttel. Pedant, słowo europejskie, wkońcu z grec. paideuō, ‘wychowywam’, od czego i pedagog (dosłownie ‘dzieciowódca’).