Słownik etymologiczny języka polskiego/perz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
perz, perzyna, ‘żarzewie’, zaperzyć się, ‘zaczerwienić się, rozognić’, słowień. zapiriti se, węg. pernye z perina (ich pirol itd., ‘czerwony’, chyba nie stąd?); prasłowiańskie, a raczej prasłowo: grec. pyr, ‘ogień’, umbryjskie pīr, niem. Feuer (dawne fuir), itd. Ale jest i drugie perz, ‘chwast’: »rola ostem i perzem zarasta« (e twarde z y, pyrz). Są to dwa zupełnie odmienne słowa: perz, ‘chwast’, z pyro, prasłowa dla ‘pszenicy’ (p. Zboże); perzyna, czes. pýr(z), ‘żar’.
