Słownik etymologiczny języka polskiego/pewny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pewny; urobione przyrostkiem -ny od rzeczownika pwa, ‘nadzieja’, pwać, ‘ufać’, istniejącego jeszcze w psałterzach; pewny, bo się weń pwa; pewność, upewniać, zapewnić; p. ufać, zuchwały; w tej niezłożonej postaci rzeczownik i czasownik nam dziś obce; cerk. pǔwati i upwati, rus. upowat’, serb. czes. ufati, jak u nas.
