Słownik etymologiczny języka polskiego/pieśń
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pieśń (mylnie pieśnia, wedle owego wahania się jak łodzia: łódź, itp.), pieśniarz; pieśnioksiąg; zdrobniałe piosnka, zamiast piasnka (piastnkę wypisał psałterz flor., piesnkę puławski, oba mylnie; prawidłowe piasnka znają zapiski 15. wieku); piosenkarz. Od piać (p.); przyrostek -śń, odmiana samego -ń (por. da-ń); podobne -źń w boja-źń, przyja-źń.
