Słownik etymologiczny języka polskiego/pierdolić

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

pierdolić, ‘mówić, pleść, bajać’, ludowe powszechne (już od 16. w.), od pierdoła, a to od pierdzieć (*pirzdzieć), piernąć i piardnąć (zamiast prawidłowego, ale nieistniejącego, *pardnąć); pierdziel; prasłowo; lit. pirdis, ‘piard’ (‘pierdziel’), perdżiu, persti; awest. peredaiti, grec. perdomai, niem. Furz, furzen (anglosas. feortan); serb. prdlati tak samo o ‘bajaniu’ się używa; czes. słowień. serb. prděti, itd.