Słownik etymologiczny języka polskiego/plewa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
plewa, w 17. wieku (a dziś u ludu) powszechnie plowa; »darmo plewy wiać«, o ‘bzdurzeniu’; plewić, plewidło, plewnia, plewiarka; prasłowo, por. wyżej czasownik pleć; cerk. plěwa, plěwel, ‘kąkol’, i tak u wszystkich Słowian (postać pierwotna *pel-wa, rus. połowa); litew. pelūs, ‘plewa’, pelūdē, ‘plewnia’, prus. pelwa, ind. palāwās, ‘plewa’ (liczba mnoga), łac. palea.
