Słownik etymologiczny języka polskiego/poczliwy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
poczliwy, poczliwość, obok poczestność, poczesność, tłumaczą jeszcze r. 1500 wyłącznie łac. ‘honestus’ (‘szanowny’), ‘honor’ (‘cześć’), chociaż już w ciągu 16. wieku schodzą, jako pocliwy, ucliwy, do humorystyki: »pocliwem paniąteckiem« przedrzeźniano gwarę chłopską już około r. 1570; później honor, szanowny, ubiły zupełnie rodzime słowa, w imię wszechwładnej już łaciny, i my dziś jedyny naród, co ma honor łaciński, nie własny.
