Słownik etymologiczny języka polskiego/proskura
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
proskura, w najrozmaitszych postaciach, rozpodobnione plaskur(a), p.; ‘chleb pszenny na hostję do cerkwi’; proskurnica, ‘baba wypiekająca proskury’; z grec. prosfora, ‘ofiara’; cerkiewne, u pisarzy unickich i dyzunickich 17. wieku częste; praskura i proskura u Stanka r. 1472, o ‘pieczywie pszennem’.
