Słownik etymologiczny języka polskiego/prysk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
prysk, ‘żar’; ‘pysk koński’; pryskać, ‘parskać’, »pryskować żelazem rozpalonem«; prysnąć; pryszcz(yk); pryszczel; pryskirnik (roślina); to samo co bryzg, bryzgać, prasłowo; cerk. prysnąti, serb. prskati, czes. prýskati, pryskýrz, ‘pryszcz’.
