Słownik etymologiczny języka polskiego/pukiel
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
pukiel, pukla, wszelka ‘okrągłość, wypukłość’, u włosów, ozdób nabijanych na tarczy, uprzęży), z czes. pukle z niem. Buckel; puklasty, wypukły, wypukłość; puklerz, ‘tarcza’ (por. franc. bouclier, z niem.).