Słownik etymologiczny języka polskiego/rabować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rabować, rabuś (jak labuś do labować); rabunek; rabacja, o ‘rzezi w 1846 roku’, utworzone jak rumacja do rumować i inne rzeczowniki na -acja (niby łac. -atio) od czasowników na -ować (agitacja itd.); rabież i rabarstwo, w 17. wieku (Potocki, Krasiński Taniec 1670 r., i i.): pierwsze wedle innych na -ież (grabież, kradzież, łupież), drugie od *rabarz (wedle piekarz itp.); rabownik, rabowniczy. Z niem. rauben, Räuber, Räubung (a zamiast au, bo nie znosimy dwugłosów); tak samo w czeskiem rabowati, a z Polski na Rusi całej. Narzeczowe rabszyc, ‘kłusownik’, z niem. Raubschütze.
