Słownik etymologiczny języka polskiego/rachować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rachować, ze złożeniami, wyrachowany itd.; rachmistrz; rachunek, rachunkowy, rachunkowość; rachuba (przyrostek polski, jak liczba); zastąpiło polskie liczyć (także: na kogo!) i dawniejsze czyść; z niem. rechnen, gdyż po r u nas bywa a (por. ratować), skrócone przytem; późne, obce jeszcze 16. i 17. wiekowi. Z Polski przeszło na całą Ruś, nawet do Moskwy.
