Słownik etymologiczny języka polskiego/radło
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
radło, radlica, radlić; dziś do przeorywania roli zoranej pługiem, niegdyś do samej orki, i od niej przezwane, bo radło (lit. arkłas, ‘socha’) powstało przestawką z *ārdło, grec. arotron, łac. arātrum, itd. Tak samo u wszystkich Słowian: na Południu i Wschodzie (o)rało, na Zachodzie radło; narzeczowo z e: redlica, redlić (re- zamiast ra- w narzeczach bardzo dawne).
