Słownik etymologiczny języka polskiego/rataj
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
rataj, pierwotnie ‘oracz, rolnik’, ‘chłop’; później (od 14. i 15. w.) ‘włodarz, ekonom’; przestawiono (jak radło, ramię, i t. d.) z *ār-taj od or-ać; lit. artojis, grec. arotēs, ‘rolnik’. Przyrostek -taj (w lit. -tojis, do dziś ogólny, wyłączny) znaczył niegdyś to samo co przyrostek -ciel: wykonawcę czynności (uczy-ciel, lit. moki-tojis); u nas prócz słowa rataj nieznany, w cerk. jeszcze w kilku okazach: soględataj, ‘szpieg’, itd., rus. chodataj (niby chodziciel).