Słownik etymologiczny języka polskiego/rostruchan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
rostruchan, pisane przez z, jakby z roz- złożone, ależ i oba r mylne; ruskie to, od dworu Jagiełłowego; tu wymieniane w rachunkach, obok kubka: dostuchany, to samo słowo, od którego i rus. stakan, ‘szklanka’, z stokan, u nas roztuchan i hostruchan; z tursko-tatar. tostakan, ‘misa’, kirgiz. tustahan, ‘szklanka’.
